เมนูนำทาง
สุวรรณ นภาพล ชีวิตจากการเริ่มต้นเป็นนักมวยพ่อเกิดเมื่อวันที่ 31 เดือนสิงหาคม พ.ศ. 2476 จากคุณปู่ชื่อ แช่ม (แสวง โสมบุญเสริม) กับคุณย่าทองดี โสมบุญเสริม ที่บ้านเลขที่ 16 ตรอกสวนหลวง 1 ตำบลวงใหม่ อำเภอปทุมวัน จังหวัดพระนคร มีพี่น้องทั้งหมด 11 คนพ่อเป็นคนที่ 5 ในจำนวนพี่น้องทั้งหมด นับตั้งแต่
เป็นผู้ชาย 6 คน หญิง 5 ครอบครัวก็อยู่ด้วยกันด้วยความอบอุ่น ถึงแม้จะมีพี่น้องจำนวนถึง 11 คน แต่คุณปู่และคุณย่าไม่เคยปล่อยให้ได้รับความอดอยาก
พ่อเกิดวันพฤหัสบดีที่ 31 สิงหาคม 2476 เป็นลูกชายคนที่ 3 ในจำนวน ลูกผู้ชายทั้งหมด 6 คน ตระกูลของพ่อมีพี่น้องมากพอสมควร และได้อยู่ด้วยความอบอุ่นตลอดมา ในครอบครัวเดียวกันไม่มีใครที่แยกจากกัน เมื่อตอนสงครามโลกครั้งที่สอง ปู่ต้องพาครอบครัวทั้งหมดหนีภัยสงคราม ไปอยู่ที่คลองบางพลับ อำเภอปากเกล็ด รู้สึกว่าจะเป็นจังหวัดปทุมธานี ตอนนั้นพ่ออายุคงจะราว 9 – 10 ขวบ ปู่ทำงานอยู่โรงงานยาสูบ พร้อมด้วยพี่พุทธ พี่สาวคนโต วันศุกร์ตอนเย็นปู่จะต้องไปเยี่ยมทุกครั้ง และกลับมาบ้านกรุงเทพฯเพื่อทำงานในเย็นวันอาทิตย์ พ่ออยู่กับยายที่ช่วยทำขนมขาย หาปลา หากุ้งไปตามเรื่อง ปลา กุ้งหาง่ายมาก กุ้งยาจะทำเป็นกุ้งเค็ม เอาเนื้อล้วนๆ ส่วนมันและแก้วกุ้งทำแยกตะหาก เพื่อให้ตาเอามาไว้กินที่กรุงเทพฯ แต่ยังไม่ทันเลิกก็ต้องอพยพกลับมาอยู่กรุงเทพฯ ระหว่างขนของบรรทุกเรือ และเอาเรือพ่วงมากลางแม่น้ำเจ้าพระยายังเห็นเครื่องบินฝรั่งไล่ตามมายิงเครื่องบินญี่ปุ่นเลย มาอยู่กรุงเทพฯตอนนั้น เครื่องบินฝรั่งยังมาทิ้งระเบิดอยู่เป็นประจำ ปู่และพี่สาวได้ปลูกบ้านขึ้นอีกหลังอยู่ใกล้กัน สมัยเด็กๆ พ่อชอบหาปลา ช่วยยายขายของ เอาทุกอย่าง ขนมหาบก็เคยขาย ลูกโป่งก็ไปรับข้างบ้านเขาไปขายได้ค่าขนม แค่สิบเปอร์เซ็นต์ที่ขายได้ ได้วันละ 4-5 บาท เป็นค่าขนมไปโรงเรียน ตอนหลังคิดขายเองโดยยืมเงินทุนยายเพียง 15 บาท สมัยนั้นเมื่อโรงเรียนปิดเทอมหาซื้อลูกโป่งอเมริกันมาเป่าขายเอง ชั่วโรงเรียนปิดเทอมมีกำไรถึง 400 – 500 บาท การเรียนของพ่อไม่เคยเสีย สมัยก่อนตรุษจีนลูกโป่งสวรรค์ขายดีมาก ชั่ว 3 – 4 วันพ่อได้เปอร์เซ็นต์ 4-5 ร้อยบาท สมัยนั้นทองหนักหนึ่งบาทแค่สองร้อยกว่าเท่านั้น
ชีวิตจากการเริ่มต้นเป็นนักมวย ถ้าพูดถึงความเป็นนักมวยของพ่อคงน่าสนใจมาก เอาย่อๆก่อนพ่อชกมวย ตั้งแต่มวยนักเรียน มวยกองทัพ มวยสมัครเล่น รวมทั้งมวยอาชีพ เคยชนะเลิศมาถึง 7 ครั้ง ได้เสื้อสามารถถึง 4 เสื้อ พ่อนึกไม่ถึงเหมือนกันว่าในชีวิตพ่อจะเป็นนักมวยกับเขา เพราะตอนเด็กเล็กๆ ขึ้นชื่อว่าเป็นเด็กขี้แย คนหนึ่งจนปู่ตั้งฉายาว่า “นนทุกข์” หรือ “สังข์ทอง” ตอนโดนถ่วงน้ำ เพราะชอบร้องไห้ จะมีเรื่องกับใครถ้าไม่เจ็บตัวก่อนไม่อยากจะสู้ แต่ถ้าสู้แล้วไม่ชนะไม่ยอมเลิกเหมือนกัน
เมนูนำทาง
สุวรรณ นภาพล ชีวิตจากการเริ่มต้นเป็นนักมวยใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: สุวรรณ นภาพล